Anımsamak Kuşları

Anımsamak Kuşları Merhabalar, ben Özlem. 30 yaşındayım, aslen İzmirliyim ancak Kıbrıs’ta yaşamımı devam ettirmekteyim. Kıbrıslı bir kişiyle tanıştım ve onla evlenerek buraya geldim, 9 sene kadar evliliğimiz devam etti. Bazı özel sebeplerden dolayı ilişkimiz sona erdi şu an dul bir şekilde Kıbrıs’ta yaşamaktayım. Türkiye’yi bazı kültürel özelliklerini çok özlüyorum, Rumlarla kesinlikle benzer değiliz.

Kendi kültürümden, toprağımdan memleketimden biriyle burada, Kıbrıs’ta evlenmek, yuva kurmak istiyorum. 25-40 Yaş aralığında düşünce olarak genç ve dinamik olan adaylar birinci tercihimdir. Yurt dışı ve pasaport sorunu olmayan, dünyayı gezmekten çekinmeyen adayların mesajlarını veya çağrılarını bekliyorum. Ayrıca, çocuklara karşı duran ve çocuk istemeyen beyefendiler de yazmasınlar. Çünkü çocuk evin neşesidir ve yaşım iyice geçmeden çocuk sahibi olmak istiyorum.

I

çatıların üzerinde yürürdü serçeler
kanatlarından günışığı dökülürdü
ciğerleri sökülür gibi öksürürdü
yokuşa vurdukça erkenci işçiler

ekmeğinin yanına güneşi koyup
usulca bakkaldan çıkan çocuk
bir çift kanat açardı köşede
ben dönerdim geceyarılarından
üstüm başım çatışma içinde

sardunyaların arasında pencerede
sen taze bir badem gibi dururdun
beni her sabah böyle vururdun
çekip gözlerine mahmur bulutu

günaydın derken salt dudaktın
biri seni mutlaka öpüyordu
bana mı öyle geliyordu
sen mi çok ufaktın

saçlarında miniminnacık papatya
ardında çiçek bahçesi
ayıp bir söz gibi yürürdün
gözlerimi alıp götürürdün
körleme kalırdım

gidişini görüp de dönüşünü beklememek olur mu
beklerdim tahtaya gömülen çiviler gibi
bluzunun altında kanatlanan çifte kumruyu
biraz köylü biraz burjuva
sanırım kalçalarından almıştı
o felaket huyu

II

kimdin neydin neciydin
benim fikrim yoktu
senin yaşın ve korkun
kimi vakit konuğu olurdun
duvar diplerinde kalleş
ölümlerin kokladığı evimin

tomurcukları patlayan bir dal gibi gülerdin
kahve içtiğimiz fincana
pencereye kilime duvara
tabakta dilimlenmiş elmaya
çın çın mavi saçılırdı
en olmadık yerde eteğin açılırdı
aklım karışırdı

ne mümkündü görmemek hissetmemek
incecik parmaklarında aşkla tüterdi
değer değmez dudaklarına
bütün sigaralar erkekti

III

sen hep oralardaydın küçük hoş görüntülerinle
ben yüzümü rüzgara verirdim
saçımın her telini uzak mavilere götüren
denize dönerdim sonra
sırtında dalgalar yürüten

terim soğurdu
bir köpek namlu ensekökümde dururdu
işkence şuradaydı cezaevi burada
yürürlerdi benimle yürüsem
uzansam yatarlardı yanıma
onlar benim gölgelerimdi
bir önüme düşerlerdi
bir ardıma

IV

kapandı üstüme geceyarıları
polisler sürüklüyordu beni
kent boydanboya susuyordu
bulvarda bir ağaç
gürültüyle kusuyordu

kapandı üstüme geceyarıları
sen yoktun
okul arkadaşlarımın adını
telefon numaralarını sinema kapılarını
öptüğüm ilk kız gibi
içtiğim ilk sigara ilk içki
çıktığım ilk afiş gecesi gibi aklımda tuttum
bir senin adını
adını unuttum

anımsamak kuşları

bıçak uçmaları

                                                      Nevzat Çelik